De allereerste bibliotheek in Galibi

Vandaag heb ik met cameraman Quincy de lange reis ondernomen naar het afgelegen dorpje Christiaankondre , een van de twee dorpen in het gebied Galibi. Er wonen "inheemsen", dat zijn indianen maar dat woord schijn je hier niet te mogen te gebruiken... Het gaat om dezelfde indianen die vroeger de Antillen bevolkten, maar daar helaas zijn uitgemoord. In een ander deel van Suriname leven nog andere "inheemsen", met een andere achtergrond en een andere taal en cultuur. (Galibi is overigens vooral bekend omdat het het broedgebied is van verschillende soorten zeeschildpadden). De reis er heen was indrukwekkend maar ook vermoeiend. We zouden op een bepaald punt in Paramaribo worden opgehaald door een busje. Dat busje zou om half zeven vertrekken dus was ik al om vijf uur opgestaan. Maar helaas, je raadt het al, uiteindelijk vertrokken we als ik me goed herinner om half negen... Over een lange, hobbelige weg door het bos kwamen we uiteindelijk aan in Albina, een groezelig havenplaatsje vanwaar je de overkant, Frans Guyana, heel duidelijk kunt zien. Vanuit Galibi zijn we per korjaal naar Christiaankondre gevaren! De kleine bibliotheek die werd geopend is een particulier initiatief van een toeriste die het stak dat er in Galibi totaal geen voorzieningen zijn. De overheid lijkt zich in dit land vooral op de hoofdstad te richten... De opening was helaas een langdradig gebeuren met vele plichtplegingen en toespraken en toen alles dan eindelijk achter de rug was en we op punt stonden te vertrekken, barstte het noodweer los. Dom als ik ben had ik er niet aan gedacht regenkleding mee te nemen, dus toen we pas om negen uur weer in Paramaribo terugkwamen was ik nog steeds helemaal doorweekt... Maar goed, al met al was het alweer een hele bijzondere dag!