'Time flies when you're having fun...'
Mijn eerste week in Suriname is dan ook echt voorbij gevlogen... Het was beslist geen gewone week voor de redactie van het 'Tien minuten-Jeugdjournaal'.
Op mijn eerste werkdag viel ik midden in de chaos van de vliegtuig-crash, die twee dagen daarvoor in het binnenland had platsgevonden. De hoofdredacteur en een van de eindredacteuren hadden kans
gezien om in het weekend af te reizen naar de rampplek. Al het verschrikkelijke materiaal dat zij daar draaiden moest op mijn eerste werkdag verwerkt worden... Aangezien het tweetal dat de ramp had
bezocht nog danig onder de indruk was van alles wat ze hadden aangetroffen, werd mij gevraagd die dag de eindredactie op me te nemen. Leuk maar ook lastig!
Er moest heel wat worden gesleuteld aan de 'thema-uitzending' die we zouden maken. Aanvankelijk wilde men heel veel nieuwsfeiten op een hoop gooien, maar in onderling overleg lukte het om -op
volgorde van relevantie en tijdsverloop- een mooie uitzending te maken die de vele aspecten van de ramp in aparte items belichtte. Ik was erg onder de indruk van het team!
De dagen erna is het gelukt om zowel updates van de ramp te brengen, als items die de komende verkiezingen belichtten.
Het is niet leuk om te moeten zeggen, maar het lijkt alsof televisiejournalistiek in z'n algemeenheid hier nog echt in de kinderschoenen staat. Bij de meeste journaals worden namelijk vooral
vrijwel ongemonteerde instarts van saaie persconferenties getoond. Ook klopt er technisch niet veel van de uitzendingen. Zo is het niet ongebruikelijk dat een nieuwslezer 30 seconden, steeds banger
in de camera starend, zwijgend door moet brengen...
Verkeerde schakelingen en ontbrekend geluid, het schijnt er hier allemaal bij te horen!
Ook merk ik dat er bijna geen kritische blik bestaat; Wat gebeurt wordt getoond en dat is het dan...
Des te prijzenswaardiger is het dan ook te merken dat het 'Tien-minuten Jeugdjournaal' op al deze fronten met kop en schouders boven zijn volwassen tegenhangers uitsteekt!
Alleen al op technisch gebied; iedereen begrijpt bij het Jeugdjournaal dat quotes aan een maximunlengte zijn gebonden en dat de montage een prettig ritme moet hebben om het aanzien waard te
blijven. Ook inhoudelijk lijkt er op de redactie kritischer gedacht te worden dan bij de andere journaals. Dat is geweldig om te merken.
Zo kwam men er bij het Jeugdjournaal zelf op dat het niet kies was van de president om met dezelfde maatschappij van de crash (-) het binnenland in te vliegen, nog maar een paar dagen na de ramp...
om gewoon campagne te gaan voeren! 'Hij had toch ook de nabestaanden daar kunnen bezoeken?' riepen sommigen al. Die vraag werd hem dan ook bij terugkomst door het Jeugdjournaal gesteld! De
prsesident antwoordde dat dat een taak voor anderen was... De vice-president voegde daaraan toe dat ze behouden waren teruggekeerd...Scholieren vertelden in 'onze' uitzending ongezouten wat ze van
deze situatie vonden. Andere media hebben er overigens totaal geen aandacht aan besteed...
Het Jeugdjournaal zendt hier voor alle andere journaals uit en wordt daarom ook door veel volwassenen goed bekeken. Wat dat betreft rust er een zware last op de schouders van het 'Tien-minuten
Jeugdjournaal...'
Natuurlijk is niet alles van de gang van zaken op de redactie even fantastisch... Zo moest ik heel erg wennen aan het lawaai. Het is namelijk niet ongebruikelijk dat iemand plotseling tien minuten
met alle ringtones van zijn of haar telefoon gaat zitten spelen of de radio ineens keihard aan zet...
Na de ochtendvergadering lijkt er verder een soort 'stilte voor de storm' te ontstaan waarin niemand precies lijkt te weten wie wat gaat doen, wanneer en op welke manier. Dat duurt elke dag toch
zeker wel even...
Ik merk ook dat er niet echt gedacht wordt vanuit een bepaalde volgorde, een 'line-up'. Wel ziet men het belang in van het hebben van een zogeheten 'nieuwskop' met het laatste nieuws (indien dat
voor kinderen relevant is), maar darnaast lijkt er weinig hierarchie in de onderwerpen te bestaan. Misschien is veel in dat opzichtte wijten aan het feit dat er tot nu toe nog niet gewerkt wordt
met een computersysteem dat de inhoud van de hele uitzending grafisch weergeeft, waardoor overzicht ontstaat.
Ook lijkt er nog heel wat te verbeteren op het gebied van het bijhouden van het nieuws. Als de uitzending min of meer op poten staat wordt vaak vergeten dat het de moeite loont om alle
nieuwsbronnen te blijven bijhouden... voor het zelfde geld gebeurt er nog iets en dan weet niemand ergens van.
Wat mij verder is opgevallen is, is dat nog wel eens vergeten wordt dat een Jeugdjournaal kinderen best mag aanspreken op hun fantasie. Soms merk ik dat creatieve vertaalslagen van
volwassenen-onderwerpen naar de jeugd niet zo snel worden gevonden.
Zo kwam niemand er op om -bij een item over de vele partij-symbolen in Suriname en hun betekenis- kinderen te laten uitleggen hoe hun eigen partijvlag eruit zou hebben gezien. Eenmaal voorgesteld
vond men het overigens wel een erg leuk idee.
Het is maar en van de vele voorbeelden waaruit naar mijn mening blijkt dat er iets meer vanuit de belevingswereld van het kind gedacht zou kunnen worden.
We hebben de afgelopen week een aantalleuke, informatieve items kunnen brengen over de verkiezingen van 25 mei. Gespannen kijk ik uit naar die datum, want de verkiezingsdag zal veel van ons
uithoudingsvermogen, onze creativiteit en onze logistieke mogelijkheden gaan vergen. Maar zoals alle dagen hier, zal er ook die dag ongetwijfeld op een wonderbaarlijke manier onverwacht orde in de
chaos ontstaan...
Al met al is het dus fantastisch om -juist nu- mee te mogen denken en werken aan een van de betere journalistieke programma's van Suriname!
