Bouterse en Brunswijk tekenen principe-regeerakkoord

Zoals ik al eerder heb uitgelegd was het ook wat betreft het nieuws hier een heftige periode. Hoogte- of misschien beter gezegd- dieptepunt van alle hectiek was in dat opzicht het feit dat zowel Bouterse als Brunswijk de komende tijd Suriname zullen gaan besturen... Het is nog volledig onduidelijk wat dat voor het land gaat betekenen; veel mensen zijn blij maar anderen vrezen dat Suriname in een internationaal economisch isolement zal raken. Het valt ook nog te bezien of de twee het lang met elkaar uithouden. Jarenlang waren het aartsrivalen. Tijdens de binnenlandse oorlog hebben ze elkaar zes jaar lang naar het leven gestaan. Zelf hebben ze die periode overleefd maar vele anderen, onder wie voornamelijk onschuldige burgers uit het binnenland zijn daarbij gestorven. Bouterse noch Brunswijk zijn ooit voor al deze misdaden gestraft. In Nederland zijn beide mannen veroordeeld wegens drugshandel... Het akkoord werd getekend in een volgepropt zaaltje van het Best Western Hotel. Alles was tot in de puntjes geregisseerd en had het meest weg van een Amerikaans sportevenement. Voor de mannen opkwamen klonk My Way van Frank Sinatra, overal stonden bodyguards met enorme zonnebrillen. Tijdens het hele gebeuren klonk opzwepende muziek... Nadat de handtekeningen waren gezet omhelsde iedereen elkaar en knalde de champagne, en dat alles nog steeds begeleid door dezelfde heroische klanken. Bouterse gaf in zijn speech overigens aan dat God het zo heeft gewild; "Dit alles is geleid door een onzichtbare hand".

De allereerste bibliotheek in Galibi

Vandaag heb ik met cameraman Quincy de lange reis ondernomen naar het afgelegen dorpje Christiaankondre , een van de twee dorpen in het gebied Galibi. Er wonen "inheemsen", dat zijn indianen maar dat woord schijn je hier niet te mogen te gebruiken... Het gaat om dezelfde indianen die vroeger de Antillen bevolkten, maar daar helaas zijn uitgemoord. In een ander deel van Suriname leven nog andere "inheemsen", met een andere achtergrond en een andere taal en cultuur. (Galibi is overigens vooral bekend omdat het het broedgebied is van verschillende soorten zeeschildpadden). De reis er heen was indrukwekkend maar ook vermoeiend. We zouden op een bepaald punt in Paramaribo worden opgehaald door een busje. Dat busje zou om half zeven vertrekken dus was ik al om vijf uur opgestaan. Maar helaas, je raadt het al, uiteindelijk vertrokken we als ik me goed herinner om half negen... Over een lange, hobbelige weg door het bos kwamen we uiteindelijk aan in Albina, een groezelig havenplaatsje vanwaar je de overkant, Frans Guyana, heel duidelijk kunt zien. Vanuit Galibi zijn we per korjaal naar Christiaankondre gevaren! De kleine bibliotheek die werd geopend is een particulier initiatief van een toeriste die het stak dat er in Galibi totaal geen voorzieningen zijn. De overheid lijkt zich in dit land vooral op de hoofdstad te richten... De opening was helaas een langdradig gebeuren met vele plichtplegingen en toespraken en toen alles dan eindelijk achter de rug was en we op punt stonden te vertrekken, barstte het noodweer los. Dom als ik ben had ik er niet aan gedacht regenkleding mee te nemen, dus toen we pas om negen uur weer in Paramaribo terugkwamen was ik nog steeds helemaal doorweekt... Maar goed, al met al was het alweer een hele bijzondere dag!

Suriname stemt! 25 mei

Verkiezingen in Suriname, folklore of bittere ernst? Voor een buitenlander is het op het eerste gezicht allemaal maar moeilijk te volgen; er zijn hier meer dan twintig verschillende partijen, en om het geheel nog eens extra ingewikkeld te maken hebben die ook nog eens allerlei onderlinge verbondjes gesloten. Bij ons geldt dan gelukkig altijd nog het simpele links/rechts principe, maar helaas, die vlieger gaat hier ook niet op... Dan komt daar nog bij dat dit land -voorzover ik althans heb begrepen- ook nog eens een ander kiesstelsel heeft dan ons land. Als ik het goed heb lijkt dat op het Engelse. Suriname is verder een multicultureel land en dat komt ook tot uiting in de politiek. Er zijn partijen van- en voor boslandcreolen, partijen met een overwegend Hindoestaanse aanhang, een partij waar Javanen de boventoon voeren en ga zo maar door. De onderlinge verbondjes, waar ik al over sprak, lopen voor de verandering dan weer totaal niet langs deze etnische lijnen... Begrijp het allemaal maar! Feest is het overigens wel! Het hele gebeuren heeft, doordat elke partij een eigen kleur en een eigen vlag heeft, nog het meest weg van een folkloristisch festival waar iedereen maar al te graag aan mee doet. Hele mensenmassa's hullen zich in de kleuren van hun partij, hangen de partijvlag uit en bezoeken de "massa-meetings", waarop mensen behalve op demagogische toespraken ook op een heuse loterij kunnen worden getrakteerd... "Stem op ons en koop een lotje; misschien win je wel een ijskast of en auto". Zo'n gek idee is zo'n loterij nog niet eens; de kans dat de partij die de loterij organiseert er straks voor gaat zorgen dat je inkomen dusdanig omhoog gaat dat je zelf die auto of ijskast kunt kopen is waarschijnlijk te verwaarlozen... De verkiezingsdag zelf is het hoogtepunt van deze wonderlijke euforie (want wat valt er nou eigenlijk te vieren...?) Een ritje langs de stemlokalen in de dunbevolkte districten was echt indrukwekkend! Bijna de voltallige bevolking, van jong tot oud, verzamelde zich rond het stemlokaal en richtte hele banketten aan; een camping vol Oranje-supporters valt er met gemak bij in het niet! Er is gelukkig een thema dat de huidige verkiezingen wel iets makkelijker te begrijpen maakt. De grote vraag die hier leeft is namelijk; kiezen we voor stabiliteit of voor vooruitgang? De huidige regering van president Venetiaan schermt er mee dat het land in ieder geval "stabiel" is in economisch en sociaal opzicht. Tegenstanders merken daarbij terecht op dat een stabiele situatie waarin 80% van de bevolking onder de armoede-grens leeft en er economisch nauwelijk iets verbetert, nou niet zo'n fijne situatie is... Die tegenstanders, die zich hebben verzameld in een verbond dat "Mega Combinatie" heet en als belangrijkste partij de NDP van Bouterse heeft, schreeuwen om vernieuwing en economische groei. Hoe ze die willen bewerkstelligen blijft overigens vaak onduidelijk. Ook valt te betwijfelen wie er bij die eventuele groei gebaat zullen zijn. Het ziet er vannacht naar uit dat die "Mega Combinatie" als grote winnaar uit de strijd zal komen. Wat dat voor Suriname zal betekenen is nog onduidelijk. Bouterse zal waarschijnlijk niet zo dom zijn om zelf president te willen worden. Want als hij naar het buitenland zou gaan, zou hij dan de kans lopen meteen gearresteerd te worden vanwege zijn dubieuze verleden. Vreemd genoeg wordt er hier overigens totaal anders tegen dat verleden aan gekeken dan in ons land. Hier hanteert men de volgende, simpele logica; de huidige regering heeft niet veel verbeteringen kunnen realiseren, hoeveel slechter kan de oppositie dan zijn? Waar men dan aan voorbij gaat is wat een "Bouterse-regering" zal betekenen voor de internationale positie van Suriname. Komt het land niet in een terecht in een isolement en wordt het definitief de bananenrepubliek die het volgens sommigen al jaren is? Het volk heeft gekozen en de toekomst zal het leren... De kans is overigens zeker niet gering dat het allemaal niet zo veel zal uitmaken. Gisteren leerde iemand mij de volgende Surinaamse uitdrukking; "Welke vlieg er ook op gaat zitten, stront blijft stront".

Bezoek aan tante Wiesje, zaterdag 22 mei

Vrijdagavond de stoute schoenen aangetrokken en tante Wiesje gebeld. Ik zag er een beetje tegenop omdat ik bang was te schrikken van wat ik aan zou treffen... Per toeval was ik namelijk al eens met mijn collega's door de straat gereden waar zij woont. Op z'n zachtst gezegd is dat niet een van de betere wijken van de stad... Tante Wies vond het erg leuk dat ik in Suriname was en gisteren hebben we afgesproken. Inderdaad was het wel een schok om te zien hoe ze woont en op haar 84-ste ook nog voor haar meervoudig gehandicapte zoon moet zorgen... Maar gelukkig was het heel erg gezellig. We hebben bijgekletst over de familie en ik heb haar het een en ander verteld over mijn leven in Nederland. Ook heeft ze meteen allerlei familieleden gebeld die ik vervolgens aan de lijn kreeg. Ik was er zo door overdonderd dat ik nu al niet meer weet wie ik precies heb gesproken... Waarschijnlijk ga ik over een paar dagen weer bij haar langs.

Een wandeling door Paramaribo

De Monkau's van de plantage Leasowes